• 23.6.10

    Ας αναθεωρήσουμε!

    Καθιερωμένο πλέον σκηνικό: Ο Κωνσταντίνος στον υπολογιστή, ακούει μουσική και γράφει πάλι για κάποιες από τις ανησυχίες του, χώνει, κράζει, ή απλά λιώνει στο facebook και το twitter. H πόρτα χτυπάει, ο Κωνσταντίνος ανοίγει, μπαίνει ο παππούς μέσα και γίνεται ο συνήθης διάλογος:
    -Τί φτιάνς;
    -Καλά παππού, να εδώ γράφω.
    -Πού γράφς;
    -Στον υπολογιστή.
    -(με ύφος Ελένης Λουκά)Πάλι ασχολείσαι μ’ αυτό το πράμα του διαόλου, θα σε καταστρέψει!
    Πράμα του διαόλου, σκέφτομαι και τελικά έχει δίκιο. Πόσο πιο αγνές ήταν οι εποχές τότε, αληθινοί άνθρωποι που σου έδιναν όλο σου τον εαυτό, μαζεύονταν όλη η παρέα σε κάποιο πάρκο, σε κάποια πλατεία, γελούσαν και περνούσαν καλά, δεν είχαν ανάγκη από υπολογιστές, club, bar, τώρα όλα έχουν αλλάξει...Είναι δυνατόν, θα μου πείτε, να είσαι 18 χρονών και να λες τέτοια πράγματα, να είσαι τόσο οπισθοδρομικός, ο κόσμος προχωρά, εξελίσσεται και μαζί του και η διασκέδαση.

    Παρασκευή βράδυ, του σωτηρίου έτους 2010 ώρα 22:30:

    Αρχίζει και με πιάνει ένα άγχος γιατί η ώρα περνάει και δεν έχω-όπως πάντα-τι να φορέσω για να καταπλήξω τα πλήθη στο δημοφιλές club-τρύπα της πόλης που θα βγω. Με τα πολλά, φοράω κάτι alternative-και καλά-και ξεκινώ να συναντήσω τους υπόλοιπους της παρέας. Φτάνουμε στο club, όπου αν δεν έχεις κράτηση τρως την φημισμένη πόρτα, μπαίνουμε και ο “metr”(μη χέσω)μας δείχνει το τραπέζι μας. 2-3 μπύρες αργότερα και ενώ η μουσική είναι στο τέρμα, το μαγαζί έχει γεμίσει και νιώθουμε σαν παστές σαρδέλες κολλημένες η μία πάνω στην άλλη. Προσπαθώ να πω κάτι στην Χριστίνα η οποία όμως έχει κάνει το μοιραίο λάθος να είναι παραδίπλα και όχι δίπλα μου, έτσι αναγκάζομαι να ουρλιάξω για να ακούσει αυτό που θέλω να της πω. Μα για να συζητήσεις πηγαίνεις στο club, θα μου πείτε. -Όχι αλλά πώς να χορέψω όταν ο χώρος στον οποίο μπορώ να κινηθώ είναι μόλις 1Χ1; Αποφασίζουμε να πιούμε υποβρύχια. Το μαγαζί αφού έχουμε κάνει κατανάλωση μας κερνάει σφηνάκια. Κερνάμε και εμεις(ως γνήσιοι κιμπάριδες Έλληνες). Εχουμε γίνει ζάντα/γκολ/κουρούμπελα/ντίρλα. Εφόσον δεν καταλαβαίνουμε και πολύ τί γίνεται γύρω μας νιώθουμε πως περνάμε απίστευτα, ακριβώς επειδή είμαστε μεθυσμένοι. Γυρνάω σπίτι, το κεφάλι μου είναι έτοιμο να εκραγεί, όλα γυρίζουν αλλά τελικά καταφέρνω να κοιμηθώ. Ξυπνάω το πρωί με hangover. Με παίρνει τηλέφωνο ένας φίλος για να με ρωτήσει πώς περάσαμε και εγώ του απαντάω: Τέλεια φίλε, τα σπάσαμε, ήπιαμε πάρα πολύ και ήμασταν γκολ.

    Παρασκευή βράδυ, του σωτηρίου έτους 1960 ώρα 22:30(μαρτυρία του παππού)

    Ο παππούς μου, γνωστός μόρτης της εποχής, διοργανώνει συνάντηση της παρέας στο πάρκο της γειτονιάς του. Η παρέα μαζεύεται και είναι όλοι ντυμένοι όσο πιο απλά και καθημερινά γίνεται, για να αισθάνονται άνετα. Αρχίζουν να συζητούν, να μοιράζονται ιστορίες(ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα-κατ’εμέ-- στη ζωή), να γελάνε, να χλευάζουν ο ένας τον άλλο, να φλερτάρουν με τα κορίτσια τους. Όχι, δεν κάνουν κάτι το ιδιαίτερο, κι ας είναι Παρασκευή βράδυ, απλά περνούν χρόνο μαζί, μοιράζονται εμπειρίες, χαμόγελα, φωνές, σκέψεις, ανησυχίες, φόβους. Αποφασίζουν να πάρουν από μια-δυο μπύρες ο καθένας. Τελικά παίρνουν και τρίτη. Λύνονται ακόμα περισσότερο και τα πειράγματα δεν σταματούν. Είναι αργά. Κανείς δεν θέλει να πάει σπίτι και να αποχωριστεί τους υπόλοιπους. Ξεκινούν όλοι μαζί για το σπίτι του παππού, θα κοιμηθούν εκεί. Αφότου έχει περάσει ένα δύωρο σοβαρών συζητήσεων, ξαπλώνουν όλοι σαν κοτόπουλα, ώντας εξουθενωμένοι αφού έχουν δώσει όλη τους την ενέργεια. Δεν χρειάστηκε να μεθύσουν για να περάσουν καλά, ούτε να βρεθούν σε κάποιο bar, για να λιώσουν πίσω απ’ το πράγμα του διαόλου ούτε λόγος, καθώς δεν υπήρχαν τότε τέτοια “κατασκευάσματα”.

    Ας αμφισβητήσουμε! Ας αναθεωρήσουμε! Ας γυρίσουμε επιτέλους στα πράγματα που μπορούν να μας κάνουν να περάσουμε καλά. Δημιουργήστε σκηνικά που μπορούν να σας κάνουν πραγματικά χαρούμενους και ευτυχισμένους. Μοιραστείτε χρόνο και ιστορίες με τους ανθρώπους που αγαπάτε, είναι το ωραίοτερο συναίσθημα στον κόσμο.

    7 σχόλια:

    Ανώνυμος είπε...

    sorry αλλά για να πω την αλήθεια τότε θα είχαν γίνει πολύ πιο ντίρλα... γτ το ποτό δε θα είχε 500 ευρώ...

    επίσης σε χώρο 1x1 μπορείς να "χορέψεις" μόνο που δεν θα έχεις ούτε τόσο! άρα πάλι σκατά...! απλά είπα να το αναφέρω!

    :P

    Αν-Μαρ είπε...

    sorry αλλά μη γράφεις τέτοια άρθρα στον κόσμο αν είναι να μη τα κάνεις ούτε εσύ ο ίδιος. Γίνε τουλάχιστον το παράδειγμα αυτών που λες.

    Ανώνυμος είπε...

    Το ότι δεν τα κάνει ,Αν-Μαρ, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα γράφει.Απλά σκέψεις και ανυσηχίες καταγράφει.Επίσης είναι καθαρά δικό του θέμα αν θα τα κάνει ή όχι.Κώστα πολύ ωραίο άρθρο.Keep walking.

    Sheep Blogging... είπε...

    Αγαπημένη μου τρελή, απάντησε ο ανώνυμος για εμένα :) ανώνυμε-που θα προτιμούσα να ήσουν επώνυμος- ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :)

    Ανώνυμος είπε...

    dn ftiaxneis onoma otan den eisai au8entikos,ektos k an olh h eikona sou sthrizetai s ena psema...

    Ανώνυμος είπε...

    Ο πρώτος ανώνυμος είμαι πάλι.Ανώνυμε που σχολίασες τελευταίος δεν κατάλαβα αν το λες για μένα αυτό για την αυθεντικότητα.Πάντως συμβουλή μου είναι να αποφεύγεις τέτοιου είδους γενικεύσεις.Καλά να περνάς(και βέβαια δεν σχολιάζω το γεγονός ότι κ εσυ ανώνυμος είσαι.:D)

    Sheep Blogging... είπε...

    λογικά για εμένα το είπε.

    Με παίρνουν μάτι

    like @facebook

    Βίντεο της εβδομάδας