• 22.10.10

    Stand-Up-Plak Comedy

    0 μπεεεε!

    Θα είναι σκληρό. Θα πονέσεις όπως δεν έχεις ξαναπονέσει ποτέ.Αν ζεις στα όρια και ο κίνδυνος είναι μέρος της ζωής σου τότε σε προσκαλούμε σε ένα απογεμα-"σουαρέ" (δηλαδή καταλάβατε) stand up comedy με τον Κωνσταντίνο Πλακώνα στο fititis cafe (πρώην playroom) στην Πλατεία Ναυαρίνου. Guest: Γεωργία Κοροβέση.

    P.s. Αν είσαι γυναίκα, όμορφη, ελεύθερη και κατά προτίμηση μελαχρινή, μίλησέ μου στο profile μου στο facebook.

    Ειλικρινά δικός σας λατρεμένοι μου.
    Κ.

    το event στο facebook εδώ

    3.10.10

    b. talks to f

    0 μπεεεε!
    το παρόν αποτελεί συνέντευξη από την μηνιαία free press εφημερίδα fititis.gr

    Συνάντησα τον b. online, αυτός κάπου μεταξύ Αθήνας, Ρίο Ντε Τζανέιρο και Τόκιο, εγώ απλά στο αεροδρόμιο των Χανίων περιμένοντας την πτήση για Θεσσαλονίκη. Όταν βλέπεις τέτοιους ανθρώπους, με τέτοια προσωπικότητα-γιατί τυγχάνει να τον έχω μελετήσει πολύ-τότε ναι, μπορείς να είσαι σίγουρος πως υπάρχει μέλλον για την Ελλάδα.


    Πλακώνας Κωνσταντίνος: Επιλέγεις τα μέρη που θα δημιουργήσεις ή σε επιλέγουν αυτά; προτιμάς κάποια με συγκεκριμένες προδιαγραφές;

    b: Και τα δύο! Συνήθως ψάχνω να βρώ τον τοίχο που θα με εμπνεύσει, αλλά γενικά προτιμώ παλιόυς ερειπωμένους τοίχους.


    Κ: Πώς άρχισες να ασχολείσαι με το graffity και πότε άρχισε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα;


    b: Γύρω στο 1996 άρχισα να παρατηρώ τους τοίχους όπου κυριαρχούσαν υπογραφές, συνθήματα, πολιτικά και ποδοσφαιρικά, και ήθελα να κάνω κάτι πιο δημιουργικό από αυτό, έτσι πήρα τις πρώτες μπογιές και ξεκίνησα.

    Κ: Κατά πόσο είσαι ελεύθερος να δημιουργήσεις στην Ελλάδα και ποιες είναι οι διαφορές με το εξωτερικό;


    b: Στην Ελλάδα είμαι αρκετά ελεύθερος να ζωγραφίζω στο δρόμο, είναι σχετικά αποδεκτό πια. Οι διαφορές με χώρες του εξωτερικού είναι πως σε μεγάλες πόλεις όπως Λονδίνο ή Βερολίνο, υπάρχει μεγάλη αστυνόμευση, κάμερες παρακολούθησης και λοιπά, οπότε γίνεται αρκετά δύσκολο να κάνεις γκράφιτι ελεύθερα. Παρ’ όλ’ αυτά, πάντα βρίσκω κάποιο τρόπο να “χώσω” κάτι μικρό.


    Κ: Υπήρξε ποτέ κάποιο περιστατικό με τις αρχές είχες ποτέ μπλεξίματα; κι αν ναι πώς σε αντιμετώπισαν;


    b: Παλαιότερα είχα μερικά μικρομπλεξίματα, βέβαια εξαρτάται και από το μέρος στο οποίο ζωγραφίζεις. Όπως προανέφερα εγώ προτιμώ ερειπωμένους τοίχους, μεσοτοιχίες, άδεια οικόπεδα κι έτσι δεν αντιμετωπίζω κανένα πρόβλημα με τις αρχές.


    Κ: Θα μιλήσω λίγο παιδιάστικα: είναι κακό να ζωγραφίζουμε στους τοίχους;


    b: Το γκράφιτι δεν είναι σαν να πετάς πέτρες, δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Μπορεί να είναι δημιουργικό, χρήσιμο για τους ανθρώπους και την πόλη, να περνά μηνύματα, ιδέες αλλά και αξίες.

    Κ: Μίλησέ μου για την εμπειρία στου στη Βραζιλία, για ποιο λόγο πήγες και πώς σε αντιμετώπιζε ο κόσμος;


    b: Ζωγράφισα σε φαβέλες του Ρίο Ντε Τζανέιρο, ήταν μια απίστευτη εμπειρία. Γενικότερα, οι περιοχές που διαλέγω να ζωγραφίσω είναι περιοχές με ένταση, προβλήματα, περιοχές ξεχασμένες από όλους. Ο κόσμος εκεί ήταν πάρα πολύ φιλικός και ζεστός, ένιωθα σαν να μπαίνω σε κάποιο χωριό. Γινόταν κάτι σαν πανηγύρι την ώρα που ζωγράφιζα. Μαζευόταν περίπου 40 πιτσιρίκια, έπαιρναν τα πινέλα και τις μπογιές και έκαναν και αυτά τις ζωγραφιές τους στους τοίχους των ίδιων τους των σπιτιών.


    Κ: Πώς σου φαίνεται η ρυμοτομία της Θεσσαλονίκης; Έχεις να κάνεις καμιά πρόταση που θα βελτιώσει την πόλη;


    b:Η Θεσσαλονίκη είναι από τις αγαπημένες μου πόλεις σε όλο τον κόσμο και η ρυμοτομία της είναι ένα στοιχείο που ξεχωρίζω. Αν και αρχιτέκτονας, έχω κάποιες προτάσεις η αγάπη μου όμως για αυτήν δεν μ’αφήνει να τις δημοσιοποιήσω, μου αρέσει όπως είναι.


    Κ: Τί σε έκανε να ασχοληθείς με την αρχιτεκτονική το 2000 ξέροντας πόσο μεγάλος κορεσμός υπάρχει σε αυτό το επάγγελμα;


    b: Η αρχιτεκτονική εκπαίδευση ήταν ένα απερίγραπτο άνοιγμα σε πολλά δημιουργικά επίπεδα και το επάγγελμα του αρχιτέκτονα μπορεί να προσφέρει πολλές επεκτάσεις στην εποχή μας εφόσον μπορεί να συνυπάρχει μέσα στην τέχνη την τεχνολογία, αλλά και την επιστήμη.


    Κ: Φοβόσουν όταν ζωγράφιζες παράνομα στην Ιαπωνία; Το απαγορευμένο τελικά είναι πιο απολαυστικό;


    b: Στην Ιαπωνία ήταν σχετικά αδύνατο να βρω ένα μέρος να ζωγραφίσω. Μετά από πολύ ψάξιμο, ζωγράφισα σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο που αργότερα έμαθα πως ελέγχεται από την τοπική μαφία, την yakuza, όπως και όλη η περιοχή εκεί, οφείλω να ομολογήσω πως ήταν κάπως τρομακτικά!


    Κ: Πως αισθάνεσαι όταν βλέπεις στο δρόμο κάποια δημιουργία σου και είναι είτε φθαρμένη είτε γκρεμισμένη είτε παραλλαγμένη από κάποιο graffity;


    b: Μου αρέσει να βλέπω τα γκραφιτι μου να παλιώνουν μέσα στην πόλη. Το γκραφιτι είναι κάτι εφήμερο οπότε όλοι ξέρουν πως αύριο μπορεί να μην υπάρχει πια.

    Με παίρνουν μάτι

    like @facebook

    Βίντεο της εβδομάδας