• 24.2.10

    Κίτρινα Ποδήλατα με πολλά γκάζια!

    0 μπεεεε!
    "Ροκ δεν είναι το alternative lifestyle. Ροκ είναι κόντρα!"



    Πλακώνας Κωνσταντίνος: Ασχολείστε από πολύ μικροί με τη μουσική, πότε αποφασίσατε να κάνετε ένα βήμα παραπάνω και να ασχοληθείτε και επαγγελματικά;
    Αλέξανδρος Παντελιάς: Είχαμε ένα γκρουπάκι με το οποίο παίζαμε αρκετό καιρό, διασκευές κυρίως, στην Αθήνα σε δύο μπαρ, αυτό “έφτασε” στα αυτιά της εταιρίας μας κι έτσι προέκυψε η πρόταση για να αρχίσουμε επαγγελματική καριέρα. Στην αρχή, δε σου κρύβω πως ήμασταν σκεπτικοί και ίσως αρνητικοί διοτί εκείνη την εποχή εγώ ήμουν 17 χρωνών και έδινα Πανελλήνιες και ο Γιώργος μόλις είχε μπει στο Πανεπιστήμιο και είχε πολύ διάβασμα. Τελικά, μετά απο μεγάλο “φλερτ”, ενδώσαμε γιατί λατρεύουμε τη μουσική και αποφασίσαμε να την βάλουμε “για τα καλά” στη ζωή μας.
    Γιώργος Παντελιάς: Μπορεί να παίζαμε ερασιτεχνικά στην αρχή αλλά είχαμε επαγγελματική νοοτροπία, δεν παίζαμε δηλαδή για να “βγάλουμε” γκόμενες. Επίσης, είμασταν απ ‘τις μπάντες οι οποίες δεν κυνηγήσανε τις δισκογραφικές, εαν αυτό το λες τύχη, θα σου πω πως την τύχη την φέρνεις ή την διώχνεις από κοντά σου.
    Κ: Νεό single με τίτλο “Τί είναι κράτος;”.
    Α - Γ: Το single προέκυψε κάπως εμβόλιμα. Η στιχουργός, Νίκη Παπαθεοχάρη, μας πρότεινε να συνεργαστούμε πάνω σε αυτή τη δουλειά και εμείς δεχτήκαμε γιατί μας άρεσε φοβερά η ισορροπία που έχει ο στίχος. Από τη μία είναι κατεγγελτικός αλλά από την άλλη φωνάζει πόσο πολύ φταίμε εμείς οι ίδιοι για την κατάσταση που υπάρχει. Μας αρέσει να πηγαίνουμε κόντρα στο mainstream και προσπαθούμε, όσο μπορούμε βέβαια, να εμπνεύσουμε τη νέα γενιά να αλλάξει νοοτροπία και να πάμε αυτόν τον τόπο παρακάτω.
    Κ: Ρισκάρετε και βάζετε έντονο πολιτικό στίχο στα τραγούδια σας, δεν φοβάστε για αυτήν σας την επιλογή;
    Α: Πάντα είχαμε και πολιτικό και κοινωνικό στίχο απλά παλιότερα ίσως να ήταν πιο καμουφλαρισμένος. Πλέον ο λόγος μας είναι οξύς, αποφασίσαμε να φωνάξουμε πιο δυνατά, ειδικά μετά από το δίσκο “Ανάδυση” γιατί πιστεύουμε πως ο κόσμος το έχει ανάγκη.
    Γ: Βλέπεις ανθρώπους που έχουν τελειώσει πανεπιστήμια, έχουν μεταπτυχιακά, διδακτορικά, άπειρους τίτλους και βεβαιώσεις και βρίσκει δουλειά, εάν είναι κωλόφαρδος, με ένα μισθό της πείνας. Το πολιτικό τραγούδι χρειάζεται πολύ χρόνο για να ευδοκιμήσει και να “πετύχει”, περιμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών μας.
    Κ: Είστε δύο ενεργά, πολιτικά άτομα, τί σιχαίνεστε στην Ελλάδα του 2010 και τί θα κρατούσατε;
    Γ:  Αυτό που με κάνει να αηδιάζω είναι η αναξιοκρατεία. Οι προσπάθειες νέων, ικανότατων ανθρώπων δεν βρίσκουν αντίκρισμα και καταλήγουν στο κενό. Με ενοχλεί που αναγκάζονται να καταφύγουν στη λύση του εξωτερικού για να εκτιμηθούν αξιοκρατικά και σωστά. Επιπλέον, σιχαίνομαι τη νοοτροπία του Έλληνάρα, που έχει υιοθετηθεί και από νέους ανθρώπους και είναι πραγματικά κρίμα, έχουν συνηθίσει σε ένα μοτίβο ρουσφετολογίας και “βολέματος”.
    Α: Συμφωνώ απόλυτα. Αυτό που θα κρατούσαμε και οι δύο νομίζω, είναι η εμπιστοσύνη που έχουμε στη νέα γένια, στον όμορφο τσαμπουκά που δείχνουν, στο υγιές ένστικτό τους να αντιστέκονται σε όλα αυτά που προανέφερε ο Γιώργος.
    Γ: Μέσα στο χάος, υπάρχει μια νεολαία που “την ψάχνει” και δεν δέχεται μασημένη τροφή. Διανύουμε την εποχή της πληροφορίας, της εικόνας, του video και μέσω του internet οι νέοι έχουν περισσότερα ερεθίσματα και διεξόδους και είναι έτοιμοι να αντιδράσουν.
    Κ: Πολλές συνεργασίες με μεγάλα ονόματα του χώρου, ενδεικτικά αναφέρω: Γεράσιμο Ανδρεάτο , Ορφέα Περίδη , Γλυκερία,  Λαυρέντη Μαχαιρίτσα , Τάνια Τσανακλίδου, Γαλάνη και πολλούς άλλους. Θεωρείτε κάποια συνεργασία σταθμό στην καριέρα σας;
    Α - Γ: Κάθε συνεργασία είναι σταθμός για μας, ένα μικρό σχολείο, μια μελετημένη κίνηση και όχι “μαγείρεμα” εταιριών. Μάθαμε επαγγελματισμό, να μην κάνουμε “εκπτώσεις” και να δουλεύουμε πολύ σκληρά, όσα χρόνια κι αν περνάνε. Για παράδειγμα, στη συνεργασία μας με τη Δήμητρα Γαλάνη, φάγαμε ένα ωραίο χαστούκι, είδαμε έναν άνθρωπο μετά από τόσα χρόνια επιτυχιών να ανησυχεί και να τρέχει σαν πρωτοεμφανιζόμενος. Επίσης, θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στον Λαυρέντη και στον Ορφέα που μας πίστεψαν και μας έδωσαν χόρο να δημιουργήσουμε και να αναδειχθούμε στο πλάι τους.
    Κ: Ποια στιγμή σας θεωρείτε καλύτερη στο χώρο της μουσικής;
    Α: Ανεβαίνουμε λίγα-λίγα σκαλοπάτια, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάτι. Είναι μικρές επιτυχίες που σου δίνουν δύναμη να προχωρήσεις παρακάτω. Έτσι βλέπουμε κάθε στιγμή μας, καλή ή κακή.
    Γ: Το ίδιο σημαντική ήταν η πρώτη μας sold-out συναυλία με το γεγονός ότι 2μιση χρόνια μετά απ’ αυτήν πήγαμε σε ένα μεγαζί και είχε 40 άτομα. Μια πολύ σημαντική στιγμή που μας έκανε να καταλάβουμε ότι πρέπει να δουλέψουμε παραπάνω και να βρούμε τα λάθη μας.
    Κ: Τί είδους ακούσματα επηρεάζουν τη μουσική σας;
    Α - Γ: Διαφορετικά! Απ’ τη στιγμή που αρχίσαμε να έχουμε κάπως το δικό μας, προσωπικό στυλ, προσπαθούμε να τα συνδιάζουμε όλα. Ακούμε και ethnic, jazz, έχουμε ανοιχτά αφτιά και προσπαθούμε να βελτιώσουμε τον ήχο μας από όλα τα είδη της μουσικής.
    Κ: Να αναφέρουμε πως αυτήν την εποχή εμφανίζεστε στην Αθήνα, μαζί με Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Γιάννη Κότσιρα. Μιλήστε μου γι’αυτή τη συνεργασία, τι κατάσταση επικρατεί εκεί;
    Α - Γ: Η σύμπραξη με τον Λαυρέντη κρατάει καιρό και είναι αηδιαστικά αρμονική. Υπάρχει συμφωνία κινήσεων, απόψεων, σεβασμός προς όλη τη νοοτροπία του απέναντι στη μουσική. Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε με τον Γιάννη και μας αρέσει που πατάει σε πιο λαϊκά μονοπάτια, έχει ενδιαφέρον. Το ροκ μαζί με το έντεχνο και το λαϊκό “παντρεύονται” και νομίζουμε πως αυτό αρέσει και στον κόσμο.
    Κ: Έχετε σκεφτεί να προσθέσετε κι άλλα μέλη στο group ή πιστεύετε πως θα «χαλάσει» την αρμονία σας;
    Α: Είναι τόσο δεμένη αυτή η σχέση και τόσο παγιωμένη που δύσκολα μια τρίτη γνώμη θα “κολλήσει” με τη δικιά μας. Βέβαια, στα 10 αυτά χρόνια έχουμε κάποιους “μόνιμους” συνεργάτες τους οποίους εμπιστευόμαστε και συνεργαζόμαστε και πλέον τους θεωρούμε οικογένειά μας.
    Κ: Μαλώνετε μεταξύ σας;
    Α - Γ: Φυσικά, μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια. Όταν μαλώνουμε είναι κυρίως για θέματα που δεν έχουν σχέση με τη μουσική, αν είναι να μαλώσουμε για θέματα που αφορούν τη μουσική θα είναι για μικροδιαφωνίες που τελικά θα έχουν παραγωγικό αποτέλεσμα.
    Κ: Φανταζόσασταν την επιτυχία που αντιμετωπίζετε;
    Γ: Θεωρώ πως θα έκανα πολύ μεγάλο λάθος αν σου έλεγα πως είμαστε πετυχημένοι. Τα τελευταία δύο χρόνια η μπάντα έχει κάνει μερικά σημαντικά βήματα όσων αφορά την παραδοχή του κοινού και την αναγνωρισιμότητα, αυτό όμως ήρθε μέσα από σκληρή δουλειά δέκα ολόκληρων χρώνων και έτσι προέκυψε και η επιβράβευση, σαν φυσιολογική εξέλιξη. Δε θα τρελαθούμε επειδή ήρθε η επιτυχία, γιατί δεν ήρθε μέσα σε μια νύχτα. Αυτή τη στιγμή εμείς θα μηδενίσουμε το “κοντέρ” και θα αρχίσουμε απ’ την αρχή. Θα είμαστε επιτυχημένοι μόνο αν δούμε πως αφήσαμε κάποιο έργο, μικρό ή μεγάλο, πίσω μας.
    Κ:  Τί είναι αυτό που κατά τη γνώμη σας χαρακτηρίζει τη δική σας μουσική και την κάνει να ξεχωρίζει απ’ τις υπόλοιπες  παραγωγές των τελευταίων χρόνων;
    Α: Με το θέμα της παραγωγής είμαστε τρελαμένοι. Θέλουμε κάθε φορά να προτείνουμε νέα πράγματα, νέους ήχους. Δεν μπορώ να σου πω αν τα καταφέρνουμε, μπορώ να σου πω όμως οτι προσπαθούμε με νύχια και με δόντια.
    Κ: Όνειρα/φιλοδοξίες για το μέλλον; Προσωπικές αλλά και επαγγελματικές;
    Γ: Εγώ θα ήθελα να ξεκουραστώ!
    Α: Τα ονειρά μας είναι περισσότερο κοντινοί στόχοι, μόλις περνάμε ένα εμπόδιο ανεβάζουμε τον πήχη ένα κλικ προς τα πάνω.
    Γ: Έχουμε μερικές συζητήσεις με το εξωτερικό αλλά το μελετάμε ακόμα, εύχομαι να παν όλα καλά τελικώς!
    Κ: Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ, ήταν απολαυστικότατη συνέντευξη, το καταχάρηκα!
    Α - Γ: Εμείς σε ευχαριστούμε, σου ευχόμαστε τα καλύτερα!

    15.2.10

    ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ

    0 μπεεεε!
    Μέσα σε 2 βδομάδες έκανα 2 πολύ κακές επιλογές ταινιών... Αυτή τη φορά παρακολούθησα την ταινία Επικίνδυνες Μαγειρικές με τους Χωραφά, Μαρκουλάκη και (δυστυχώς) Ζυγούλη... Σκεπτόμενος την ταινία Πολίτικη Κουζίνα όπου πρωταγωνιστούσε ο Χωραφάς αποφάσισα να πάω στη νέα ταινία του μεγάλου Έλληνα ηθοποιού... Αρχικά το σενάριο πρέπει να πω πως ήταν δυνατό και γενικότερα η ιδέα του ότι ο έρωτας περνάει από το στομάχι πίστευα ότι θα αρέσει στον κινηματογράφο... Άρτιες ερμηνείες από τους Χωραφά(προφανώς) και Μαρκουλάκη(παραδόξως)... Μουσική προσεγμένη ώστε να ταιριάζει με το ύφος της ταινίας και γενικότερα η σκηνοθεσία(Βασίλης Τσελεμέγκος)ήταν καλή... Σε όλες τις ταινίες υπάρχει ένα αλλά... Δυστυχώς το αλλά σε αυτήν την ταινία αρκούσε για να την ¨καταστρέψει¨ και αυτό ακούγεται στο όνομα Κάτια Ζυγούλη... Γιατί επέλεξαν την Κάτια για να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν την ταινία που θα ταν εξαιρετική ακόμα και αν στη θέση της Ζυγούλη ήταν (υπερβάλω λίγο) η Ντενίση??? Όταν την είδα στην αρχή θαμπώθηκα από την επιβλητική παρουσία της και την απερίγραπτη ομορφιά της αλλά όταν άνοιξε το τεράστιο στόμα της(μην σκέφτεστε πονηρά...) επήλθε η καταστροφή της ταινίας... Όλος ο κινηματογράφος λύθηκε στα γέλια όταν άρχισε να μιλάει... Δεν ξέρω, προσωπικά η φωνή της μου θύμισε ή ξεκούρδιστο μουσικό όργανο ή(συγνώμη για την έκφραση) νταβατζή που επιπλήττει τις ¨κοπέλες¨ του που δεν του φεραν καλό μεροκάματο.... Αρκούσε μια πρότασή της για να πάρει ο καθένας το υπόλοιπο(που δυστυχώς ήταν πολύ) της ταινίας στο ψιλό και να σχολιάζει ειρωνικά κάθε λέξη και φράση της ανερχόμενης ηθοποιού(ο θεός να την κάνει....!) Τέλος η ταινία έχει πολλές αισθησιακές σκηνές που σε αυτές η Κάτια ήταν καλή... Κοιτάξτε, γενικά δεν θα συνιστούσα σε κανέναν να την δει εκτός και αν έχει μαζί του ωτοασπίδες... Παρόλα αυτά επεξεργάστηκα λίγο(όσο χρειαζόταν) μια καινούργια εκδοχή της ταινίας και σας την παρουσιάζω... Πολλές φορές μία και μόνο διόρθωση μπορεί να αλλάξει καθοριστικά μια ταινία...

    9.2.10

    Νόμοι του Murphy!!

    1 μπεεεε!



    Νόμοι του Murphy
    Σίγουρα έχουν υπάρξει περιπτώσεις στην καθημερινή σας ζωή που έχετε αναρωτηθεί «πώς είναι δυνατόν όλα να πηγαίνουν τόσο στραβα...;» Μία σοφή απάντηση σε αυτό το ερώτημα δίνει συνήθως κάποιος από τους ξακουστούς νόμους του Murphy. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν πώς γεννήθηκαν αυτοί οι διασκεδαστικοί και πολύ εύστοχοι νόμοι. Το «ε.ΜΜΕ.ίς» σας παρουσιάζει ένα σύντομο ιστορικό των νόμων αυτών και προς απόδειξη της εγκυρότητάς τους σας παραθέτει και μερικούς από αυτούς...

    Προέλευση των νόμων
    Οι νόμοι του Μέρφυ, που συνοψίζονται στη φράση «Αν ο,τιδήποτε μπορεί να πάει στραβά, θα πάει...», γεννήθηκαν στην αεροπορική βάση Edwards των Η.Π.Α. το 1949. Ο μηχανικός αεροσκαφών Edward Murphy δούλευε ένα project και επιδίωκε να διαπιστώσει πόσο ισχυρή απότομη επιβράδυνση μπορεί να δεχτεί το άτομο σε μία σύγκρουση. Όμως, τα πράγματα δεν πήγαιναν πολύ καλά και δεν οδηγούνταν σε αποτέλεσμα, ώσπου μια μέρα ανακάλυψε πως ένα καλώδιο δεν είχε συνδεθεί σωστά και δημιουργούσε το πρόβλημα. Εκείνη την ημέρα ο ανώτερός του του είπε την εξής φράση: «Αν υπάρχει τρόπος να κάνεις κάτι λάθος, τότε σίγουρα εσύ μπορείς να τον ανακαλύψεις…». Έκτοτε μάλιστα, δημιούργησε και μία λίστα με τα λάθη του... Με αυτό τον απίστευτο και κάπως άκομψο τρόπο γεννήθηκαν οι νόμοι του Μέρφυ που σήμερα εξηγούν πολύ πειστικά την καθημερινότητά μας. Όσο για τον καημένο κύριο Μέρφυ... λέγεται πως σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Όχι, όμως τόσο συνηθισμένο... Είχε μείνει από βενζίνη στη μέση της διαδρομής του και άρχισε να περπατάει προς το πλησιέστερο βενζινάδικο, όταν χτυπήθηκε από έναν άγγλο τουρίστα που οδηγούσε στη λάθος μεριά του δρόμου... Είναι αυτό που λένε, αν έχεις τύχη, διάβαινε...
    Εφαρμογή των νόμων του Murphy στη σχέση αυτοκινήτου και βροχής.
    1. Αν πλύνεις το αυτοκίνητό σου, θα βρέξει.
    2. Αν δεν πλύνεις το αυτοκίνητό σου, δε θα βρέξει.
    3. Αν πλύνεις το αυτοκίνητό σου για να βρέξει, δεν θα βρέξει.
    4. Αν δεν πλύνεις το αυτοκίνητό σου για να μη βρέξει, θα βρέξει.
    5. Αν πλύνεις το αυτοκίνητό σου σκεπτόμενος ότι αφού το πλένεις για να βρέξει δεν θα βρέξει, θα βρέξει...

    Νόμος του εργαστηρίου:
    Οποιοδήποτε εργαλείο, όταν πέφτει, θα κυλήσει στη λιγότερο προσιτή γωνία.

    Νόμος της πιθανότητας:
    Η πιθανότητα να σας προσέξουν είναι ευθέως ανάλογη προς την ηλιθιότητα της πράξης σας.

    Νόμος του τηλεφώνου:
    Εάν σχηματίζετε έναν λανθασμένο αριθμό, δεν ακούτε ποτέ σήμα κατειλημμένου.

    Νόμος του άλλοθι:
    Εάν λέτε στον προϊστάμενο ότι αργήσατε στη δουλειά επειδή σας έσκασε το λάστιχο, το επόμενο πρωί σίγουρα θα σας σκάσει το λάστιχο.

    Νόμος της ουράς:
    Εάν αλλάξετε την ουρά στην οποία βρίσκεστε (ή την λωρίδα κυκλοφορίας), αυτή που ήσαστε μέσα πριν θα αρχίσει να κινείται γρηγορότερα από αυτή που είστε τώρα.

    Νόμος του λουτρού:
    Όταν το σώμα βυθίζεται πλήρως στο νερό, χτυπάει το τηλέφωνο.

    Νόμος της βιομηχανικής:
    Η ένταση της φαγούρας είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την προσιτότητα του σημείου που σας «τρώει».

    Νόμος του θεάτρου:
    Σε οποιαδήποτε αίθουσα, οι θεατές τα καθίσματα των οποίων είναι τα πιο απομακρυσμένα από το διάδρομο φθάνουν στο τέλος.

    Νόμος των κουβερτών/των ταπήτων/των καθαρών πουκαμίσων:
    Οι πιθανότητες να προσγειωθεί οτιδήποτε είναι καλυμμένο με σοκολάτα/μαρμελάδα/βούτυρο με την πλευρά της σοκολάτας/μαρμελάδας/βουτύρου είναι ευθέως ανάλογη της αξίας της κουβέρτας/τάπητος/του καθαρού πουκαμίσου.

    Νόμος του ψωμιού:
    Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος σε ποια πλευρά της φέτας πρέπει να αλείψεις το βούτυρο.

    Νόμος της αναζήτησης:
    Όταν ψάχνεις απεγνωσμένα ένα αντικείμενο που έχεις χάσει και τελικά το ξαναγοράσεις, είναι σίγουρο πως λίγες μέρες αργότερα θα το βρεις.

    Νόμος του υπολογιστή:
    Διακοπή ρεύματος γίνεται μόνο όταν κατεβάζεις από το internet ένα σπουδαίο αρχείο.

    Νόμος της δίψας:
    Όταν διψάς, οι μικροπωλητές στα διόδια πουλάνε φιστίκια.

    Νόμος του φαναριού:
    Η γριά που περνάει το δρόμο και έχει διανύσει τα τρία τέταρτα της διαδρομής, αν την πιάσει φανάρι δεν συνεχίζει το δρόμο της αλλά γυρίζει πίσω.


    Επιμέλεια: Μιχάλης Γουδής
                      Το άρθρο είναι παρμένο απο την ιστοσελίδα ε.ΜΜΕ.ις



     

    7.2.10

    Don't love karditsa!

    0 μπεεεε!

    Πήγα λοιπόν εχθές να δω την ταινία I LOVE KARDITSA, όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά από περιέργεια... Τελικά οι υποψίες μου επαληθέφθηκαν... Πρόκειται για μια ταινία που στηρίζεται σε ένα απαράδεκτο χιούμορ που βασίζεται στις βωμολοχίες(όχι και ασυνήθηστο φαινόμενο για ελληνική ταινία)... Το σενάριο με πολλές δώσεις φαντασίας καταλήγει υπερβολικό... Οι ηθοποιοί, οι ίδιοι! καθώς στην Ελλάδα γίνεται μια ακατάσχετη ανακύκλωση ηθοποιών που τους βλέπουμε εκτός από την τηλεόραση και σε πάρα μα πάρα πολλές ταινίες... Τώρα οι ερμηνείες... Τι να πώ? Ειδικά του πρωταγωνιστή(Αποστολάκη τον λένε) ήταν συγλονιστική(ήθελα να φύγω όταν τον είδα πως έπαιζε...)! Η Παπουτσάκη δεν φορούσε και πολλά ρούχα(μην πάτε να την δείτε μόνο γι αυτήν) και η Μάλφα με τον Σκιαδαρέση ξέρω γω, αδιάφοροι...Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα... Είναι μια ταινία προς αποφυγή... Ούτε από περιέργεια μην πάτε να την δείτε, ούτε ακόμα και αν δεν έχετε κάτι άλλο να κάνετε... Μην ξοδέψετε τζάμπα τα λεφτά σας... Νοικιάστε καλύτερα καμιά ταινία από το video club... Όσο γι αυτούς που την είδανε.... Συλλυπητήρια παιδιά...

    Lionel Sheeperd

    0 μπεεεε!
    Μπεεεε! Το νέο, προσωπικό blog του alter ego του Πλακώνα Κωνσταντίνου είναι γεγονός! Ελπίζω να το αγαπήσετε και να σας αρέσει :)

    Γίνετε αναγνώστες λοιπόν: lionelsheeperd.blogspot.com

    Με παίρνουν μάτι

    like @facebook

    Βίντεο της εβδομάδας