Το πρωινό του Σαββάτου(28/02) ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος μας περίμενε σε γνωστό καφέ της Αριστοτέλους. Ο Άλκης μιλάει για την ελληνική μουσική σκηνή και για τη μουσική του. Μια απολαυστικότατη συνέντευξη! Καλή ανάγνωση :)
Sheep Blogging: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος. Ο άνθρωπος-ορχήστρα, πόσα όργανα παίζεις Άλκη;
Άλκης: Αυτήν την ερώτηση μου την κάνουν όλοι! Έχω πάρει δίπλωμα στο κλασσικό τρομπόνι και τελειώνω τις σπουδές μου στο κλασσικό βιολί και στο κλασσικό μαντολίνο. Από ‘κει και πέρα παίζω κιθάρα, πιάνο, φυσαρμόνικα και μπαγλαμά. Δεν μπορώ όμως να πω ότι είμαι κιθαρίστας ή πιανίστας παραδείγματος χάρη, απλά παίζω σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Επιπλέον σπουδάζω μουσικολογία στην Αθήνα και προσπαθώ να τελειώσω, λέω προσπαθώ γιατί χρωστάω αρκετά μαθήματα λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων αυτήν την περίοδο.
SB: Πώς άρχισες να ασχολείσαι με τη μουσική, υπήρξε κάποιος που σε «έσπρωξε» προς τα εκεί;
Α: Ναι, η γιαγιά μου. Όταν ήμουν πεντέμισι χρονών, με πήγε σε ένα ωδείο και με ρώτησε τι όργανο ήθελα να μάθω…
SB: Κι εσύ απάντησες όλα; (γέλια)
Α: Δεν είχα δει ποτέ από κοντά βιολί κι έτσι αποφάσισα ότι θέλω να μάθω. Όλοι απ’ την οικογένεια και οι γνωστοί προσπαθούσαν να με αποτρέψουν και όσο μου ‘λεγαν όχι τόσο εγώ πείσμωνα. Στο τέλος κατάλαβα τί μαλακία έκανα! (γέλια) Το τρομπόνι ήρθε αργότερα. Είχαμε μετακομίσει στην Κερατέα επειδή κάναμε αποκέντρωση με τους δικούς μου και εκεί μπήκα στη Φιλαρμονική. Εκεί γνώρισα τον Θάνο Αναστόπουλο, ένα πολύ σημαντικό μουσικό για εμένα, και τον Μιχάλη το Ροζάκη, έναν σπουδαίο «θεωρητικό», μεγάλο συνθέτη και παράλληλα δάσκαλό μου στις πολεμικές τέχνες ο οποίος δυστυχώς «έφυγε» πριν ένα μήνα. Σίγα σιγά μέσω της φιλαρμονικής έμαθα κι άλλα όργανα. Μικρός πάντα ήμουνα με μια κιθάρα, ξέρεις στις εκδρομές κτλ. Θυμάμαι ένα περιστατικό: είχαμε πάει με το σχολείο εκδρομή στον Πόρο και εκείνη τη μέρα ήταν σε εκείνο το μέρος 15 σχολεία, εκείνη τη μέρα λοιπόν είχα σιχαθεί το «Να μ’ αγαπάς» του Παύλου Σιδηρόπουλου, το είχα παίξει 56 φορές! Ερχόταν κάθε κοριτσάκι και μου το ζητούσε και σ’ αυτήν την ηλικία όταν μια κοπέλα σου ζητάει ένα τραγούδι, δεν γίνεται να μην το παίξεις!
SB: Στον ελεύθερό σου χρόνο, όσος είναι αυτός, τι μουσική ακούς; Ενημερώνεσαι για τα τρέχοντα στην ελληνική σκηνή;
Α: Ενημερώνομαι και αγοράζω και cd, ιδιαίτερα από νέους καλλιτέχνες, πρώτα απ ‘όλα για να τους στηρίξω και στη συνέχεια για να ενημερωθώ. Γενικότερα ότι μου αρέσει το αγοράζω.
SB: Δηλαδή δεν «κατεβάζεις» μουσική από το internet;
Α: Όχι κατεβάζω όπως κάνουν πολλοί. Όποιος λέει ότι δεν «κατεβάζει» είναι ψεύτης! Εάν όμως μου αρέσει κάτι πολύ θα πάω να το αγοράσω.
SB: «Γαμώ την καταδίκη μου». Η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά, πολύ προσεγμένη, με τις υπογραφές των καλύτερων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε: Παπακωνσταντίνου, Θηβαίος, Πλιάτσικας, Πασχαλίδης κ.α. Μίλησέ μας λίγο για αυτό το δίσκο.
Α: Αυτός ο δίσκος έχει βγει μετά κόπων και βασάνων. Σκέψου ότι ηχογραφήσεις ξεκινήσανε τον Φεβρουάριο του 2003! Το θέμα είναι ότι δεν έβρισκα ανταπόκριση, έχω «φάει» λίγο-πολύ δηλαδή «Χ» από όλες τις εταιρίες! Δεν ήθελα όμως να βγάλω έναν δίσκο απλά για να τον βγάλω γιατί σήμερα μέχρι και η κουτσή Μαρία βγάζει δίσκο! Θυμάμαι αυτό το συζητούσαμε με τον Λαυρέντη (Μαχαιρίτσα), πιο παλιά έβγαζες ένα δίσκο και είχες κάνει κάτι, ήταν μια μικρή επιτυχία, πλέον δεν είναι έτσι τα πράγματα. Υπήρχαν πολλές περίοδοι απογοήτευσης γιατί μετά από λίγο καιρό αρχίζεις να αναρωτιέσαι εάν αρέσει μόνο σε ‘σένα αυτό που κάνεις. Ευτυχώς βρέθηκε ο Ηλίας ο Μπενέτος που πίστεψε σε εμένα, είδε κάτι, και ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2008.
SB: Το τραγούδι «Γαμώ την καταδίκη μου» πως βγήκε;
Α: Το τραγούδι έχει δυόμισι χρόνια που έχει γραφτεί. Ήταν τότε η περίοδος που έπαιζα με την Τάνια την Τσανακλίδου, τον Λαυρέντη (Μαχαιρίτσα), τον Σάκη Μπουλά και τον Γιάννη Ζουγανέλη στο «Ζυγό». Ένα βράδυ λοιπόν, σε μια παρέα ήταν η Μανίνα Ζουμπουλάκη η δημοσιογράφος, που τυχαίνει να είναι και φίλη μου, η Άβα η Γαλανοπούλου, οι «Μαγγίρες» και ο Γιώργος Παυριανός, ο στιχουργός. Αφού τελειώνει το πρόγραμμα έρχεται η Άβα, γνωριζόμαστε, μου λέει πως τους άρεσα πολύ και μου προτείνει να πάμε όλοι μαζί για φαγητό, όπου τελικά φάγαμε μια σούπα! (γέλια) Εκεί ο Γιώργος μου λέει πως έχει το συγκεκριμένο στίχο («Γαμώ την καταδίκη μου») τον οποίο μόλις τον άκουσα και πήγα σπίτι «βγήκε» κατευθείαν το τραγούδι. Αυτά είναι τα ωραιότερα τραγούδια, που βγαίνουν αβίαστα και τελικά τα αγαπάει περισσότερο και ο κόσμος.
SB: Όλοι αυτοί που προανέφερες (Πλιάτσικας, Τσακνής, Μαχαιρίτσας, Θηβαίος κτλ) ήταν ένα μεγάλο «σχολείο για εσένα;
Α: Σίγουρα! Ήτανε και συνεχίζουν να είναι ένα πολύ μεγάλο «σχολείο». Η συνεργασία μαζί τους ήταν ένα παιδικό όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Όταν ήμουν πιτσιρικάς καλώς ή κακώς αυτού του είδους ήταν τα τραγούδια που ακούγαμε. Χρωστάω πάρα πολλά πράγματα σε όλους και θέλω να ευχαριστήσω και αυτούς που «ήρθανε» στο δίσκο να με βοηθήσουν.
SB: Αυτήν την εποχή να αναφέρουμε πως βρίσκεσαι στο “Fix” στη Θεσσαλονίκη μαζί με: Μαχαιρίτσα, Μακεδόνα, Μηλιώκα, Κούτρα, Σταρόβα, Γεωργία Γραμματικού, Ζίνα Αρβανιτίδη, Σαββέρια Μαργιολά. Τι γίνεται πως περνάτε εκεί;
Α: Ναι είναι όλο το «Κακό Συναπάντημα» ! Περνάμε πολύ καλά, υπάρχει πολύ ωραίο κλίμα και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη γιατί εδώ είναι «άλλος κόσμος», είναι κάτι το διαφορετικό. Το σχήμα πάει πολύ καλά και απ’ ότι μας λένε και βλέπουμε αυτό αρέσει και στον κόσμο. Οι εμφανίσεις θα είναι μέχρι και το Πάσχα.
SB: Έχεις συνειδητοποιήσει όλη αυτήν την επιτυχία που αντιμετωπίζεις;
Α: Να σου πω την αλήθεια δεν το έχω πολύ-συνειδητοποιήσει, αυτά που έκανα πριν αυτά κάνω και τώρα. Τρέχω πολύ, κάνω μαθήματα στο ωδείο, διατηρώ σχολή χαπκιντο όπου κάνω μαθήματα και εκεί, διαβάζω όσο μπορώ για τη σχολή μου. Επίσης, αυτόν τον καιρό ετοιμάζω ένα δίσκο με παιδικά τραγούδια λίγο διαφορετικά από τα άλλα, με πολλά μηνύματα όπου θα λέγεται «Άνθρωποι ξυπνήστε». Μάλιστα, πριν από κάθε τραγούδι θα έχει και ένα μικρό παραμύθι για να καταλαβαίνει ο ακροατής καλύτερα το τραγούδι. Οπότε δίνω πολλή ενέργεια σε πολλά πράγματα και δεν έχω συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει.
SB: Βλέπουμε ότι έχεις αποκτήσει ένα δικό σου κοινό που όλο και αυξάνει, ποια τα συναισθήματά σου;
Α: Τα συναισθήματα είναι μοναδικά. Το καλύτερο συναίσθημα είναι το παιχνίδι με το κοινό, όταν δίνεις στον κόσμο και αυτός με τη σειρά του, σου το ανταποδίδει. Όπου παίζεις πρέπει να σαι επαγγελματίας αλλά όχι με την παρεξηγημένη έννοια του ψώνιου. Πρέπει να είσαι σωστός απέναντι στο κοινό όπου και να παίζεις.
SB: Υπάρχει κάτι, κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που μπορείς να πεις ότι ήταν καθοριστικό για την εξέλιξή σου στο χώρο;
Α: Σαφώς ήταν η συνάντηση με τον Φίλιππο Πλιάτσικα και αργότερα με τον Λαυρέντη. Πολλά είναι τα παιδιά που παίζουν, τραγουδάνε και έχουν ταλέντο αλλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία να κάνουν το κάτι παραπάνω, εγώ λοιπόν νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκαν αυτοί οι δύο πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες στο δρόμο μου.
SB: Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θα ‘θελες να συνεργαστείς μαζί του; Κάποιος που δεν έχεις συνεργαστεί ακόμα;
A: Σίγουρα υπάρχουν πολλοί, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον γιατί ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό. Θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ με κάποιον νέο καλλιτέχνη στο χώρο. Θέλαμε να παίξουμε μαζί με την Ελεονόρα Ζουγανέλη, όπου είμαστε και πολύ φίλοι, αλλά τελικά δεν «έδεσε» γιατί μπήκαν στη μέση οι δισκογραφικές και όταν μπλέκονται οι δισκογραφικές εταιρίες τα πράγματα μπερδεύονται.
SB: Αν δεν ήσουν ερμηνευτής-τραγουδοποιός-μουσικός-ενορχηστρωτής, με λίγα λόγια πολυμίξερ θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο στη ζωή σου για να ζήσεις;
Α: Μαγειρεύω πολύ καλά…
(γέλια και αμφισβητήσεις από τους φίλους του Άλκη)
SB: (προς τους φίλους) Γιατί αυτή η αντιμετώπιση;
Α: Όχι, με πειράζουν, ξέρουν ότι μαγειρεύω πολύ καλά! Ανοίγω και φύλλο, σοβαρολογώ!(προς τους φίλους) Θυμάστε εκείνο το κοτόπουλο;
Φίλοι: (με πολύ απογοήτευση) Ναι! (γέλια)
SB: Πως «βλέπεις» τη σημερινή «έντεχνη»ελληνική μουσική σκηνή;
Α: Αν με ρωτούσες πριν δύο χρόνια θα σου απαντούσα πολύ απογοητευμένος. Τώρα βλέπω πως έχει αρχίσει να στήνεται μια νέα σκηνή και «έρχεται» μια νέα γενιά στο ροκ, το έντεχνο, το εναλλακτικό, πες το όπως θες, είναι λίγο «περίεργο» με την καλή έννοια αυτό το είδος. Γίνεται μια καλή προσπάθεια απλά πρέπει να γίνει λίγο πιο ομαδική και να μην είναι ο καθένας μόνος του και να τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του.
SB: Τελευταία, με τον Βαγγέλη παρακολουθούμε πολύ τα νέα συγκροτήματα της Θεσσαλονίκης και πρέπει να σου ομολογήσουμε πως γίνεται μια πάρα πολύ καλή και αξιόλογη προσπάθεια από πολλές μπάντες.
Α: Καιρός ήταν, και το λέω αυτό με πίκρα γιατί η Θεσσαλονίκη έχει βγάλει πολύ καλά group. Όλα τα καλά και μεγάλα συγκροτήματα από τη Θεσσαλονίκη ξεκινούσαν και «κατέβαιναν» αργότερα στην Αθήνα. Είναι κρίμα να βλέπεις αυτήν την πόλη με τέτοια παράδοση σ’ αυτόν το χώρο να γίνεται ένα κακόφημο, φτηνό μπουζουκτσίδικο με την άσχημη έννοια.
SB: Όνειρα-στόχοι για το μέλλον;
Α: Δουλεύω πολύ γιατί θέλω να γίνομαι καλύτερος σε όλους τους τομείς. Αρχικά θέλω να γίνω καλύτερος μουσικός και έπειτα να βγει η δεύτερη δουλειά μου που τη σχεδιάζω και αυτή με πολλή αγάπη και πολύ δημιουργικότητα.
SB: Πως φαντάζεσαι τον Άλκη μετά από 4-5 χρόνια;
Α: Θέλω να συνεχίσω να μη χρωστάω στις τράπεζες και όλα θα είναι τέλεια! (γέλια) Πέρα απ’ την πλάκα θέλω να συνεχίσει να μ’ αγαπάει ο κόσμος και να έχω αυτήν την αλληλεπίδραση μαζί του. Έτσι θέλω να είμαι σε 4-5 χρόνια, με πληρωμένο το νοίκι και να μην κρυώνω (γέλια)
SB: Άλκη να σε ευχαριστήσουμε πάρα πολύ και να σου ευχηθούμε τα καλύτερα.
Α: Να ‘στε καλά παιδιά και να σας ευχηθώ κι εγώ τα καλύτερα και να σας πω ότι μου αρέσει πολύ αυτό που κάνετε και ένα μεγάλο μπράβο από εμένα.
Περισσότερα για τον Άλκη στη σελίδα του στο MySpace http://www.myspace.com/alkiviadiskonstantopoulos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου