Σκηνικό.

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα να έχουμε κορίτσια!

Θα σας διηγηθώ ένα μικρό περιστατικό το οποίο μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου έδωσε τροφή για σκέψη.

Προχτές Τετάρτη βράδυ, ήμουν μέσα στο ταξί και κατέβαινα την 3η Σεπτεμβρίου(οι  Θεσσαλονικείς καταλαβαίνουν), το φανάρι κοκκίνισε και σταματήσαμε στιγμιαία. Ξαφνικά, κοιτάω δεξιά και παρατηρώ μια ηλικιωμένη κυρία γύρω στα 60-65 να τρέχει σαν έφηβος με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα μάτια κρατώντας απ’ το λουράκι το σκύλο της. Αρχικά γέλασα και σκέφτηκα: που τη βρίσκει την όρεξη βραδιάτικα να τρέχει και να παίζει με το σκύλο; Έπειτα σκέφτηκα όμως πως πρέπει να γίνει παράδειγμα για όλους μας αυτή η ζωντάνια, η ενέργεια, τόση δύναμη και όρεξη για τη ζωή, ακόμα και σε αυτήν την ηλικία ενώ μερικοί άεργοι “ξύνονται” απ’ το πρωί ως το βράδυ, βλέποντας τηλεόραση και χοντραίνοντας. Μπράβο ρε γιαγιά, μου έδωσες ένα καλό μάθημα :)