• 1.12.08

    Περί τηλεοράσεως




















    Κατά την καθιερωμένη μου νυχτερινή τσάρκα στον κόσμο των bloggers επισκέφτηκα το blog του Σκύλου και διάβασα κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και αλήθειες που γράφει στο τελευταίο του άρθρο "Περί τηλεοράσεως". Αναδημοσιεύω λοιπόν το σχετικό απόσπασμα. =)

    Ενδιαφέρον πράγμα η τηλεόραση. Αρκεί να βρεις το κουμπί της. Είναι για να βοηθήσω, αυτό που γράφει «off». Άπαξ και το βρεις, το χειρίζεσαι το θέμα μια χαρά. Βέβαια, τα πράγματα δεν είναι πια όπως παλιά, τώρα τελευταία αυτές οι καινούριες στενές τηλεοράσεις δεν έχουν και πολύ χώρο να ακουμπήσεις πράγματα πάνω τους, ούτε μπιμπελό, ούτε ένα σεμεδάκι, σχεδόν τίποτε. Ας σοβαρευτώ, όμως. Δε διεκδικώ καμμία δάφνη πρωτοτυπίας μ’ αυτά που σκέφτομαι για το χαζοκούτι. Ομολογώ ότι είναι κάπως δύσκολη η θέση μου, μια που, κακά τα ψέματα, πάνω από δυό δεκαετίες τώρα βγάζω το ψωμί μου (ενίοτε και...παντεσπάνι, ας μην κρυβόμαστε) από κάτι που δε χάνω ευκαιρία να κατηγορώ και να απαξιώνω. Το παράδοξο αυτό συχνά με έχει οδηγήσει στο κατώφλι της αποχώρησης και μία από αυτές τις μέρες θα το διαβώ κιόλας.


    Υπάρχει τρόπος να ζεις με τα καλά και τα κακά της τηλεόρασης; Υπάρχει. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, χρειάζεται λίγη σκέψη και ψυχραιμία. Να το παράδειγμα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση ούτε και συγκρίσιμο με τις προηγούμενες κρίσεις της δεκαετίας του 1920 και του 1970, κι όμως, βλέποντας τηλεόραση, σχηματίζουμε την εντύπωση ότι είναι, ου μην αλλά και χειρότερη. Να το παράδειγμα της κακοκαιρίας. «Κόπηκε στα δύο η Ελλάδα». Όχι, δεν κόπηκε, ούτε υπάρχει περίπτωση να κοπεί, αλλά το κοινό διψά για φρέσκο αίμα, και τα κανάλια αναλαμβάνουν να το ποτίσουν. Γιατί, όμως, διψά το κοινό για αίμα; Επειδή αίμα το πότισαν, και αίμα έμαθε να ζητάει. Και δεν είναι το κοινό κάτι αόριστο, άυλο, άπιαστο, ξένο. Είμαστε εσείς κι εγώ, οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας, ο κοινωνικός μας περίγυρος.


    Όλοι εμείς χρειάζεται απλώς να μάθουμε (ξανά!) να μην περιμένουμε από την τηλεόραση να μας πει πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Έχουμε την καλλιέργεια, τις γνώσεις και το μυαλό, γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε; Το κλειδί ίσως είναι η παραδοχή ότι η τηλεόραση δεν είναι ένα απρόσωπο μεγαθήριο που κινείται αυτόβουλα : είναι άνθρωποι, λίγο πολύ σαν όλους μας, που επιλέγουν τι θα δείξουν, πότε και πως θα το δείξουν. Γιατί η κρίση αυτών των ανθρώπων πρέπει ντε και καλά να είναι σημαντικότερη από αυτήν του καθενός μας και πρέπει να τη δεχτούμε σαν θέσφατο; Η ρήση «πίστευε και μη ερεύνα» δεν ίσχυσε ποτέ, ήταν μια εσκεμμένα παραποιημένη ερμηνεία της αληθινής ρήσης, που έλεγε «πίστευε και μη, ερεύνα». Είτε πιστεύεις είτε όχι, ψάξτο το θέμα. Βλέπετε τι διαφορά μπορεί να κάνει ένα ταπεινό κόμμα;


    Δεν προτρέπω κανέναν αναγκαστικά να την κλείσει. Είναι βολική η τηλεόραση, συχνά είναι διασκεδαστική και ωφέλιμη, αλλά μέχρι εκεί : βλέποντάς την δεν πρέπει ούτε για ένα λεπτό να χάνουμε τον εαυτό μας και να παραδίδουμε την κρίση μας σε μία άλλη που, όπως εξήγησα παραπάνω, δεν είναι διόλου πιο σημαντική. Ας την παρακολουθούμε, αλλά με καθαρή ματιά. Ας την πιστέψουμε όταν μπορεί να μας πείσει, αλλά ας μην παραδοθούμε ποτέ αμαχητί. Η αλήθεια, άλλωστε, είναι εκεί έξω...

    2 σχόλια:

    Lefki είπε...

    Ο Σκύλος... περίεργος τύπος. Από τη μια τα λέει έτσι κι από την άλλη αλλιώς...Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν τον συμπαθώ ή όχι...Αν παρακολουθείς το blog του θα δεις διάφορα πισωγυρίσματα και... άλλα λέω, άλλα κάνω και άλλα εννοώ! Πάντως έχει χιούμορ, αυτό το παραδέχομαι. Όσο για το θέμα της τηλεόρασης δεν έχω να πω πολλά, το έχω κόψει το άθλημα!
    Καλό σου βράδυ.

    Sheep Blogging... είπε...

    Αλλα λέω κι αλλα κάνω κι αλλα εννοώ?? Τουλάχιστον ο Μάλαμας ειναι μια χαρά...Έγω δεν θα σχολιάσω για τον σκύλο αλλα για την τηλεόραση θα συμφωνήσω απόλυτα....Απλά πατήστε το OFF!!!!!!!Και επι τη ευκαιρία να αναφέρω ένα σύνθημα που είναι γραμμένο σε μια τράπεζα και το βλέπω κάθε μέρα--->"Πούλα την TV,αγόρασε ένα ανατομικό στρώμα"...Καλή σας μέρα!

    Bob Marley Sheep!

    Με παίρνουν μάτι

    like @facebook

    Βίντεο της εβδομάδας